Nunspeet

In 1863 neemt de Nederlandsche Centraal Spoorweg Maatschappij de spoorlijn Utrecht – Hattemerbroek in gebruik. De meeste stations langs de zogenaamde Centraalspoorweg krijgen een standaard stationsgebouw. De ontwerpen zijn verdeeld over drie klassen. Nunspeet krijgt een stationsgebouw van het type derde klasse. Het ontwerp kent een vierkant middendeel van twee verdiepingen met tentdak en aan de voorzijde en één zijgevel een lage vleugel met begane grond en zolder. In 1876 is het gebouw uitgebreid met twee lange zijvleugels met platte daken. In 1892 zijn de daken van de vleugels vervangen door gebroken daken.

Rond de eeuwwisseling krijgen diverse stations aan de Centraalspoorweg een nieuw breed eilandperron. In 1906 verhuizen ook de stationsvoorzieningen van Nunspeet naar een nieuw eilandperron. Op het perron komt een stalen constructie die, in de vorm van twee gebouwen, is opgevuld met baksteen. In het voorste gebouw komen loketten en een goederenafdeling en in het achterste gebouw de wachtruimtes en toiletten. De rest van de constructie vormt de overkapping van een deel van het perron. Het oude stationsgebouw krijgt na de opening van de nieuwe gebouwen een woonfunctie, maar is in 1930 alsnog gesloopt.

In 1960 is het voorste gebouw aanzienlijk verbouwd. Zo komt er een nieuwe entree waarbij ook een deel van de zijwanden op eenvoudige wijze zijn herbouwd. Bij de verbouwing is de goederenafdeling gesloopt. Het andere gebouw blijft vooral aan de buitenzijde nog grotendeels in de oorspronkelijke staat bewaard.