In 1895 neemt de HSM aan de spoorlijn Amsterdam – Hilversum die nieuwe halte Amsterdam Pontanusstraat in gebruik. Op het eilandperron komen twee eenvoudige houten gebouwtjes die zijn verbonden met een korte perronkap. Hoewel ook sporen van de verbindingsboog tussen het Centraal Station en het Weesperpoortstation van de Staatspoorwegen langs de halte lopen, komt er geen gezamenlijk station. Niet lang na de opening is het station hernoemd in de twee kilometer verderop gelegen Muiderpoort. In 1907 zijn drie extra gebouwen met wachtruimtes en toiletten op het perron geplaatst. Daarnaast is één van de oorspronkelijke gebouwen vergroot. Het geheel wordt met een lange perronkap overdekt.
Eind jaren ’30 zijn de sporen aan de oostzijde van Amsterdam onder de naam Spoorwegwerken Oost verhoogd. Om ruimte te maken voor de werkzaamheden is het oude Muiderpoortstation in 1937 gesloten en gesloopt. Tussen de aansluiting van de Rhijnspoorweg en de Oosterspoorweg wordt in 1939 het nieuwe station Amsterdam Muiderpoort in gebruik genomen. Het nieuwe eilandperron en het perrongebouw op het nieuwe hooggelegen tracé van de lijn naar Hilversum is dan al ruim een jaar in gebruik ter vervanging van het oude station. Naast de lijn naar Hilversum krijgt nu ook de lijn naar Utrecht een eilandperron. Het stationsgebouw komt tussen de splitsing van beide lijnen te staan. Het gebouw heeft net als het gelijktijdig geopende Amstelstation een hoge stationshal met glazen kopgevel en twee lage zijgevels die ingeklemd tussen beide spoordijken liggen. Voor het hele gebouw komt een luifel die voor de entree naar voren steekt. Aan de linkerzijde van het stationsgebouw komt een opvallend rank en hoog seinhuis. In de lage vleugels van het stationsgebouw komen de loketten en winkels. Achter de dertig meter lange ontvangsthal komen twee geknikte voetgangerstunnels naar beide perrons. In de tijd van de in- en uitgangscontrole is er een tunnel voor vertrekkende reizigers en een tunnel voor aankomende reizigers. Beide liggen als enige in Nederland boven elkaar. Na het afschaffen van de controles zijn de laaggelegen tunnels gesloten. De tunnels leiden naar de brede eilandperrons die beide grotendeels overdekt zijn.
In 1998 en 1999 zijn het station en de stationsomgeving aanzienlijk aangepast en worden de reizigerstunnels afgesloten. Ook verdwijnen alle oorspronkelijke functies uit het stationsgebouw. Beide perrons zijn voortaan met trappen en liften te bereiken via de straten die onder het spoor doorlopen. Hier komen ook het loket en enkele winkels. Het stationsgebouw doet voortaan dienst als opslagruimte van een een fietsenzaak.
Eén van de meest opvallende onderdelen van het stationsgebouw uit de jaren ’30 is de voormalige seinhuis dat rechts achter het hoofdgebouw is geplaatst. Het ranke witte gebouw bestaat uit een hoge schacht en een uitkragende bedieningsruimte. De bovenbouw wordt gedragen door twee smalle pijlers en een grotendeels glazen trappenhuis. Ook het eigenlijke seinhuis bestaat grotendeels uit grote vensters in stalen kozijnen. Rond de bedieningsruimte komt een omgang, overdekt door een brede luifel. De 20 meter hoge Post T vormt decennialang samen met het noordelijker gelegen Post I de beveiliging rond het Muiderpoortstation en een deel van goederenemplacement De Rietlanden. In de jaren ’70 verliezen beide posten hun functie. Post I dat over de laaggelegen sporen nabij de brug over de Nieuwe Vaart staat, is hierna gesloopt. De voormalige Post T is in 2004 als enige onderdeel van het stationsgebouw benoemd tot Rijksmonument.
Op de foto boven dit artikel de voorzijde van station Amsterdam Muiderpoort met aan de rechterzijde het seinhuis op 27 mei 2017.